پیوند و رابطه ی انسان با الله تعالی ارزشمندترین نعمتی است که انسان چانس دست یابی به آن را دارد؛ الله متعال جهت برخوردار نمودن بنده گانش از این نعمت بزرگ، فرصت هایی را ایجاد نموده است تا بنده گان بتوانند به سهولت از آن بهره مند شوند.
ماه مبارک رمضان و عباداتی که در آن مشروع شده است بیشترین امکانات تقرب به خدا را برای انسان فراهم می کند، روزه، نماز تراویح، سحری، تهجد، تلاوت قرآن کریم، صدقه ی فطر، کسب ثواب فوق العاده از عبادات شب قدر و اعتکاف دهه ی اخیر این ماه، زمینه هایی است که باعث می شود انسان بیش از پیش با خالق خود رابطه و پیوند بر قرار نماید.
از میان عبادات ویژه ی ماه مبارک رمضان، اعتکاف ده روز اخیر این ماه پیامی سترگ دارد که مسلمانان می توانند با الهام گیری از آن تغییراتی مثبت در شخصیت خود ایجاد نمایند.
اعتکاف فرصتی است که انسان مسلمان با ماندن در خانه ی خدا و قطع رابطه ی فزیکی با دنیا در واقع از اندیشیدن در باره ی جهان بیرون از خود، خدا حافظی می کند و در خلوت تنهایی فقط به خود می اندیشد و در مورد سرنوشت حقیقی اش فکر می کند؛ مسلم است که اندیشه ی انسان در مورد خودش از تفکر در باره ی اشیا پیرامونش خیلی با ارزش تر است و بستری که زمینه ی این اندیشه را برای انسان فراهم می آورد، فرصتی است که باید انسان قدر آن را بداند.
ما به چشم سر می بینیم که فزون طلبی در دنیا فرصت پرداختن به قضایای سرنوشت ساز را از انسان می گیرد و به تعبیر قرآن کریم احیاناً از انسان موجودی پست تر از چهار پایان می سازد.
“وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِنْ الْجِنِّ وَالْإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَا یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا یَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِکَ هُمْ الْغَافِلُونَ” (أعراف/۱۷۹)
»ما بسـیاری از جنّیان و آدمـیان را آفریده و (در جهان) پـراکـنده کرده ایم که ما آل آنان دوزخ و اقامت در آن است. (ایـن بدان خاطر است که) آنان دل هایی دارند که بدان ها (نشانه های خداشناسی و یکتا پرستی را) نمی بینند، و گوش هایی دارند کـــه بدان ها (مواعظ و اندرزهای زنده گی ساز را) نمی شنوند. اینان (چون از ایـن اعضاء چنان که باید سود نمی جویند و منافع و مضارّ خود را از هم تشخیص نمی دهند) همسان چـهارپایان هستند و بلکه سرگشته ترند (چرا که چهارپایان از سنن فطرت پا فراتر نمی گذارند، ولی ایـنان راه افراط و تفریط می پویند). اینان واقعاً بی خبر از (صلاح دنـیا و آخرت خود) هستند«.
اعتکاف در واقع سنت مانده گاری است که از پیامبر بزرگوار اسلام صلى الله علیه وسلم به ما به ارث رسیده است، زیرا آن حضرت صلى الله علیه وسلم با وجود مصروفیت های زیاد بعد از فرض شدن روزه ی ماه مبارک رمضان، همه ساله دهه ی اخیر این ماه را به اعتکاف سپری می کردند و صحابه رضی الله عنهم را به نشستن در مسجد تشویق می نمودند.
دین اسلام با مشروع گردانیدن عباداتی مانند نماز، روزه و اعتکاف در حقیقت ما را از سر در گمی نجات داده است، چرا که بنده به حکم طبیعت و فطرت خود خواسته و یا نخواسته به دنبال عبادت و بنده گی می باشد و اگر برایش روش درست عبادت نشان داده نشود حتماً به روشی نادرست و ساخته گی روی می آورد.
یکی از روش های عبادی مورد علاقه ی انسان ها خلوت گزینی و گوشه گیری است، چنان چه می بینیم برخی از راهبان مسیحی تمام عمر خود را در مغاره-ها سپری می نمایند، اما اسلام خلوت گزینی همیشه گی و قطع رابطه ی دایمی از اجتماع را نمی پسندد، زیرا چنین عملی با حکمت های خلقت انسان همنوا نمی باشد و با فلسفه ابتلا و آزمایش انسان نمی سازد؛ اسلام مسلمانان را تشویق نموده است که از هر سال فقط ده روز آن را به گوشه گیری در مساجد سپری کنند تا به توفیق الله متعال زنگارهای متراکم روی قلب های شان از بین برود و بعد از ده روز خلوت گزینی با انرژی بیشتر و توشه یی زیادتر مجدداً داخل اجتماع شده به اصلاح نا بسامانی ها بپردازند.
هزار افسوس که ما از این فرصت های طلایی استفاده نمی کنیم و حتا بیشتر ما برداشت خوبی از عبادات نداریم، در مورد اعتکاف تصور بیشتر مسلمانان این است که چون اعتکاف سنتی کفایی است و باید حد اقل یک نفر در مساجد جامع و پنج وقت به اعتکاف بنشیند، کسی را اجیر می کنند تا با نشستن در مسجد بار سنگین این عبادت را از دوش بقیه بردارد؛ ببینید تفاوت برداشت ما از عبادات با برداشت صحابه از کجا است تا به کجا، آنان فرا رسیدن رمضان و ایام اعتکاف را فرصتی می دانستند که خداوند به آنان هدیه کرده تا از طریق آن خود را به او نزدیک کرده توشه یی برای آخرت شان فراهم کنند، به همین خاطر مساجد آنان پر بود از جوانانی معتکفی که به قصد بر قرار کردن رابطه و انس با خدای خویش به آن جا آمده بودند، ولی در مساجد ما غالباً انسان به پیرمرد معتکفی بر می خورد که صرف به خاطر به دست آوردن مشتی پول حاضر شده است برای ده روز، خود را از خانه و کاشانه اش جدا نماید.
امین الله معتصم
منبع:اصلاح آنلاین
