رفاه حال کافران و منافقان در دنیا 
عن أَبَی هُرَیْرَهَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قال قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ : ” لا تَغْبِطَنَّ فَاجِرًا بِنِعْمَتِهِ ، فَإِنَّکَ لا تَدْرِی مَا هُوَ لاقٍ بَعْدَ مَوْتِهِ ، إِنَّ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ قَاتِلا لا یَمُوتُ یعنی النَّارُ ” (رواه البغوی فی شرح السنه)
ترجمه: از ابوهریره رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ روایت است که پیامبر صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فرمودند:
“بر سعادت ظاهری و رفاه حال و خوشگذرانی هیچ بد عملی (کافر یا فاسق) هرگز رشک وحسرت نبر. تو را معلوم نیست که بعد از مرگ بر او چه مصیبتهایی وارد خواهد شد.نزد الله تعالی (یعنی در آخرت ) برای او چنان قاتلی است که بر آن هرگز مرگ طاری نمی شود”
شرح:
بسا بنده مومن و نیکوکار الله متعال که در زندگی چند روزه دنیا مورد تکالیف و امتحانات مختلف قرار گرفته و زندگی دشواری را سپری می کند شخص بدکار و بد عملی را که هیچ گونه ارتباط و تعلقی را با خداوند ندارد و در بهترین وضع زندگی قرار دارد و هیچگونه رنج و تنگنایی برایش وجود نداردمشاهده می کند در این هنگام شیطان در قلب آن بنده مومن ، انواع وساوس و خیالات باطله القا می کند و رفته رفته حالت رشک و تاسفی در قلب او پیدا می شود که نتیجه آن نا سپاسی و قدرناشناسی نعمتهای خداوند متعال خواهد شد.
پس رسول اکرم صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ هشدار دادند کسانیکه از نعمت ایمان و عمل صالح محروم اند در اثر فراموشی خالق و معصیت،در زندگی جاودانه آخرت ، در آتش دوزخ مبتلا خواهند بود. پس هیچ مومنی با مشاهده خوشگذرانی عیش و ناز چند روزه دنیوی آنها ، نباید برآنان رشک و حسرت برد و اظهار تاسف کند.
وچنانچه سرانجام بدی که در انتظار آنهاست و وضعیتی که در آخرت دچار آن خواهند شد برای آنان معلوم می شد خوشگذرانی و عیش و عشرت آنها مثل شخصی می ماند که محکوم به اعدام است دو سه روز قبل از اعدام از وی خوب پذیرایی کنند و به وی نیز ابلاغ کنند که بعد از چند روز اعدام خواهی شد،آن پذیرایی و اعزاز و اکرام چه تاثیری بر وی خواهد گذاشت؟
بدیهی است که هیچگونه شادی و نشاطی عایدش نخواهد شد بدون تردید بندگانی را که خداوند متعال دیده بصیرت و درک حقایق اخروی نصیبشان گردانیده و آن حقایق را انبیاء علیهم السلام اطلاع داده اند در نظر آنان خوشحالی و شادمانی و عیش و عشرت مجرمان خدا و جنایتکاران بارگاه الهی عینا مانند همین مساله شخص اعدامی است لذا با مشاهده اوضاع و احوال آنان در قلوب آنها تاسف و حسرتی بروز نمی کند بلکه آنان سپاس پروردگار را به جا می آورند که او ما را از نعمت ایمان بهره مند ساخت و از حال و وضع بد آنان و امثال آنان نجات عنایت کرد.
( اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِیْ عَافَانِیْ مِمَّا اِبْتَلَاکَ بِهِ وَ فَضَّلَنِیْ عَلَى کَثِیْرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضِیْلًا)
تمام حمد و ستایش از آن خداوندی است که مرا از آن مصیبت و بلایی که تو را به آن مبتلا کرده نجات بخشوده و بر بسیاری از بندگان خودمرا برتری داده است.
*معارف الحدیث
تالیف: علامه محمد منظور نعمانی
ترجمه:عبدالمجید مرادزهی خاشی
